जन्म एका कळीचा

 फुल बनन्याचं स्वप्न होतं 
पण कळी कधी उमललीच नाही
बंद पाकळ्या विस्कटून गेल्या 
सुगंध कधी दरवळलाच नाही....
खत पाणी घालणारा कोणीतरी वेगळा होता 
माझी काळजी घेणारा होता
त्याच्यावर माझा विश्वास होता
अन् त्याचा माझ्यावर जीव होता...
मुलासारखं सांभाळलं मला
मायेनं नेहमी वाढवलं मला
रोपाला कळीने बहरवलं त्याने
पण जगाची रीत म्हणून
विकायला बाहेर काढलं त्याने...
येणारा जाणारा सौंदर्य पहात होता 
हळूच हात लावून गोंजारत होता
मलाही कौतुक केल्याचं छान वाटत होतं 
अन् thank you म्हणून सुगंधाचं अत्तर लावत होते
अचानक कोणीतरी पुन्हा जवळ आलं 
मायेनं हात फिरवत जवळ घेउ लागलं
वाटलं आज वेळ झाली आपली 
इथून बाहेर पडण्याची 
नवीन जागेवर पुन्हा नव्याने फुलण्याची
न विचारता  मला माझी किंमत केली गेली
अन् हसत हसत मी माझ्या जवळच्यांची रजा घेतली
दु:ख होतं मनात पण समाधानही होतं
बापासारखं काळजी घेईल कोणीतरी 
या आशेचं बीज मनात होतं....
घरी आले त्याच्या 
स्वागत छान झालं
म्हटलं सार्थक झालं जन्माचं 
दुसरं घर मिळालं....
ती रात्र छान गेली 
स्वप्न पहाण्यात रंगून
सकाळ झाली तर पहाते
विश्वास ठेवलेल्या हातांनी टाकले मला छाटून 
आता पडलेली आहे 
अशा एका ठिकाणी
जिथून फेकली जाईल कचर्यात 
अन् माझी जागा घेईल 
उमलण्याचं खोटं स्वप्न पहाणारी 
एक दुर्दैवी कळी दुसर्या क्षणात....
                                      -कोमल